UWIERZ W SIEBIE!

Witam wszystkich bardzo serdecznie. 

Pewnie duża część z Was, od czasu do czasu przechodzi tak zwane 'załamanie'. Czyli wtedy kiedy nic Wam nie wychodzi, kiedy już zwątpiliście w siebie całkowicie, nie macie na nic ochoty, jesteście po prostu przygnębieni wszystkich co Was otacza. Znam to uczucie. Pojawia się u mnie ono dosyć często, ale to normalne u nastolatków. 

Ale czasami warto jest jednak postarać się coś zmienić. Wiadomo, nie wszystko od razu da się odbudować, lub zbudować coś od początku, ale wiara w samego siebie na prawdę dużo daję. Mając przyjaciół, czy nawet rodzinę, zawsze możemy porozmawiać, zawsze ta rozmowa może coś wnieść do naszego życia, może nam coś uświadomić, coś zmienić. 

Mam też na myśli to, że nastolatki mają dużą tendencje do przeżywania wszystkiego nadmiernie. Sama doskonale wiem jak to jest. Nawet kiedy dla dorosłych nasz problem jest malutki, dla nas jest ogromnym ciężarem. 

Rzucił nas chłopak, odszedł i nie wróci. Nic na to nie poradzisz. Tak już w życiu jest, ludzie odchodzą, to nie zależy do nas, czy ktoś odejdzie, czy ktoś zostanie. Ludzie, którzy zostają, są Ciebie warci, a Ci którzy odchodzą, byli po prostu kolejnym doświadczeniem w twoim życiu. Człowiek uczy się na błędach, a każdy z nas je popełnia(: 

Ktoś z twojej rodziny umrze. Tak, to jest straszny ciężar do udźwignięcia, ale pomyśl, ten ktoś, patrzy na Ciebie z góry, chciałby żebyś żył dalej idąc przed siebie i pokazywał światu, że mimo przeciwności losu, życie jest piękne. Tak by na pewno chciał. Mimo tego, że tobie jest cholernie ciężko z tą świadomością, że już tej osoby nie ma, skąd wiesz, że ona nie czuję się tam lepiej niż kiedy była obecna tutaj? Nic nie wiemy o tym co dzieję się po śmierci, a teorii jest na prawdę wiele.

Jest na prawdę masę rzeczy, która na co dzień nas przytłacza, ale mimo tego, że ten chłopak/dziewczyna nas zostawili, pokaż im, jak wielki błąd zrobili. Pokaż im, że nawet bez nich możesz być szczęśliwy! Że ktoś umarł, pomyśl sobie, że tam też jest szczęśliwy, że nie cierpi, sam sobie udowodnij to, że można żyć bez tej osoby, pomimo naszej tęsknoty. Ta osoba wie, że ją kochasz, a ona kocha Ciebie i to w zupełności wystarcza. 

Nikt nie powiedział, że życie jest kolorowe, czy jest w odcieniach szarości. Życie jest takie jak ty je spostrzegasz. Trzeba postawić się życiu i mimo tylu ciosów jakie nam zadało, trwać i iść dalej, bo kto wie, może w przyszłości czeka na Ciebie szczęście, o które warto zawalczyć...? (:

Dobranoc misiaczki (: *: